درک توأمان معنویت و عدالت در لیالی قدر

در حکومت امیرالمومنین(ع) که نماد عدل مطلق بود، چند استاندار و مسئول امور مالی، اجرایی و قضایی که برخی از آنها از نزدیکان امام علی(ع) بودند نیز به خاطر دزدی از بیت‌المال، سوءاستفاده از قدرت و فساد نامشان در نهج البلاغه آمده است و حضرت از این کارگزاران شکایت داشتند.

تلاقی لیالی قدر با نام مبارک امیرالمؤمنین علیه السلام یادآور اهمیت حفظ و ارتقای توأمان معنویت و عدالت‌خواهی است. دو ارزشی که از عوامل بقا و اجزای هویت‌بخش جامعه اسلامی است؛ و پایبندی و تلاش برای اقامه این ارزش‌های اصلی و اساسی، جزو اولویت‌های حیاتی همه نیروهای انقلاب است.

البته صحبت از فسادستیزی به معنای نادیده گرفتن نعمت حاکمیت دینی نیست، بلکه به این معنا می‌باشد که برای تداوم این نعمت الهی تکالیفی برعهده نیروهای انقلاب است؛ چرا که انقلاب اسلامی برای امری فراتر از اینها یعنی تحقق یافتن و زنده کردن حقیقت "کَلِمَةُ اللَّهِ هِیَ الْعُلْیَا" است.

باید توجه داشت عدالت‌خواهی و عدالتی که همراه با معنویت و توجه به آفاق معنوی عالم نباشد، به ریاکاری، دروغ، انحراف و ظاهرسازی تبدیل خواهد شد و به بیانی می‌توان گفت در نظام فکری جریان انقلابی معنویت و عدالت در هم تنیده شده است.

در حکومت امیرالمومنین(ع) که نماد عدل مطلق بود، چند استاندار و مسئول امور مالی، اجرایی و قضایی که برخی از آنها از نزدیکان امام علی(ع) بودند نیز به خاطر دزدی از بیت‌المال، سوءاستفاده از قدرت و فساد نامشان در نهج البلاغه آمده است و حضرت از این کارگزاران شکایت داشتند.

افرادی همچون زیاد بن ابیه، منذِر بن جارود، نُعْمان بن عجْلاٰن، یزید بن حُجٖیّه، مَصْقلة بن هُبَیره، قَعْقاع بن شور از جمله کارگزارانی بودند که به جهت حیف و میل بیت‌المال، تصرفات ناروا به نفع خود و یا بذل و بخشش اموال عمومی مورد نکوهش امیراامؤمنین(ع) قرار گرفتند.

افرادی که از آنها یاد شد، در حکومت اسلامی دارای خدمات و سوابق خوبی نیز بودند، اما رفته رفته فاسد شدند؛ لذا از نکات مهم در مبارزه با فساد، عدم گرفتار شدن در تله توجیه‌گری و یا افتادن در چاه رادیکالیسم به دلیل مقهور شدن در فضای رسانه‌ای دشمن که اقدام به بزرگنمایی می‌کند، است.